به نظر شما نهایت شقاوت و نگون‌بختی یک انسان کجاست؟! خودمانی عرض کنم، اِندِ خریّت و حماقت یک فرد چیست؟ به فرموده معصومین –برترین درود و سلام خدا بر ایشان- بدبخت(شقی) کسی است که دینش را به دنیایش بفروشد و بدبخت‌تر از او کسی است که دینش را به دنیای دیگران بفروشد. کاش می‌شد از ایشان پرسید که آیا بدبخت‌‌تر از این دو نیز وجود دارد؟

به نظر من که سلسله شقاوت و حماقت و خریّت باز هم ادامه دارد و بدان‌جا ختم نمی‌شود. به تندیس تصویر ذیل گر نیک بنگرید معانی فوق لطیفی را در باب خریت ابناء بشر خواهید یافت. خرتر از آن دو شاید کسی باشد که به یک خر دیگر سواری دهد؛ از آن بدتر باز آن است که سواری دهد اما نداند که پشتش یک خر نشسته و یا کسی که خود را به خریّت زده و در جهل مرکب فرو رفته باشد مانند خر، که دیگر آدم کردنش معجزه‌ای می‌طلبد و کاری فوق بَشری!

خَر رو خَر!

حال یک نگاهی به آیات 175 تا 179سوره مبارکه اعراف بیاندازید تا متوجه شوید که در لسان قرآن چه کسانی از چهارپایان بدتر و در لسان ما از گاو گاوتر و از خَر خرترند! برعقیده اغلب مفسرین این آیات در وصف حال «بلعم باعورا»ست اما در تمام ازمنه و بر افراد مختلف قابل تطبیق است. آیات واقعا تکان دهنده هستند، پیشنهاد می‌کنم در خلوت خود و از روی مصحف شریف مطالعه کنید. خدا به حق این ماه عزیز ما را به حال خود رها نسازد و عاقبت‌مان ختم به‌خیر سازد و آخرالامر جزو این دسته نگرداند. آمین

وَاتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ الَّذِیَ آتَیْنَاهُ آیَاتِنَا فَانسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّیْطَانُ فَکَانَ مِنَ الْغَاوِینَ «175»